ร้านอาหาร

หากเป็นแต่ก่อน เวลาที่คนตาบอดต้องการทานอาหารก็คงต้องเดินไปซื้อ หรือไม่ก็ต้องโทรศัพท์เพื่อสั่งร้านขาประจำ ซึ่งหากย้ายไปอยู่ที่ที่ไม่คุ้นเคย ก็คงจะต้องตีสนิทร้านขายของหรือขายข้าวให้ได้ ถึงจะได้รับบริการส่งถึงที่

แน่นอนว่า ร้านขาประจำที่เราเคยสั่งไม่ได้มีทุกเมนู ถึงแม้จะมีร้านขาประจำหลายร้าน ทว่าตัวเลือกที่คนตาบอดจะกินหรือดื่มก็ยังถือว่ามีจำกัด ดังนั้นหากที่พักไม่ได้อยู่ใกล้เซเว่น การที่คนตาบอดจะได้กินอะไรที่หลากหลายคงจะเป็นไปได้ยาก จะกินอะไรใหม่ๆ แต่ละทีก็ต้องเสียค่าวินมอเตอร์ไซค์ไปไม่ใช่น้อย หรือต่อให้อยู่ใกล้เซเว่นก็ยังมีอาหารอีกหลายอย่างที่เซเว่นไม่มี

ไม่รู้ว่าคนส่วนใหญ่จะมองว่าแปลกหรือไม่ แต่เท่าที่รู้ การที่คนปกติมองเห็นคนตาบอดนั่งอยู่ในร้านอาหาร ไม่ว่าจะเป็นร้านทั่วไป หรือสถานบริการตอนกลางคืนก็ตาม ก็มักจะเกิดความประหลาดใจเสมอ

หากคนตาบอดไปกับเพื่อนที่มองเห็นหรือกับครอบครัว ความประหลาดใจนั้นก็อาจจะคงอยู่ไม่นานแล้วเลิกประหลาดใจไป ทว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่เห็นคนตาบอดไปกับคนตาบอดกันเอง…ความแปลกประหลาดใจกึ่งสงสัยก็จะบังเกิดขึ้นแก่ผู้ที่พบเห็นบางคนในทันที