ทัศนคติ

วันนี้นั่งว่าง ๆ ในยามบ่าย อยู่ในช่วงที่ไม่มีงานอะไรเร่งด่วน ผมจึงได้พิจารณาอะไรหลาย ๆ อย่าง วันนี้เลยนั่งค้นหาข้อมูลและคิดอะไรตามประสาคนสมองไม่อยู่นิ่ง และได้สังเกตความเป็นไปของชีวิต โดยใช้ฐานคิดมาจากความตาบอดของตนเอง ย้ำว่าเป็นเพียงฐานคิดแบบคนตาบอดของตนเอง อาจมีการค้นหาข้อมูลเล็กน้อยมาประกอบเท่านั้น

เนื่องเพราะในสังคมมีความหลากหลาย และผมก็เป็นคนคนหนึ่งที่อยู่ในสังคมทั่วไป เนื่องจากความแตกต่างกันของเพื่อนมนุษย์ ความสงสัยบางอย่างจึงเกิดขึ้น

หลายครั้งที่มีคนถามผมว่า "โลกใจดีกับความตาบอดของผมไหม?"

และทุกครั้งผมมักจะตอบว่า "โลกมันมีมืด มีสว่าง มันไม่ได้ใจดีทุกครั้ง แต่มันก็ไม่ได้ใจร้ายจนทำให้เราไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้"

แน่นอนว่าบางขณะผมเองก็เคยคิดว่าความตาบอดมันคือโชคร้าย แต่พอเราคิดว่ามันโชคร้ายแล้วยังไงต่อ เพราะสุดท้ายแล้วเราต้องอยู่กับมันไปตลอดชีวิต แทนที่เราจะมาเสียสุขภาพจิตกับมัน มาตัดท้อให้กับอะไรที่แก้ไขไม่ได้ แล้วทำไมเราไม่หาวิธีอยู่ร่วมกับความตาบอดให้มีความสุข ทำไมไม่มองหาข้อดีของมันล่ะ?