การใช้ชีวิต

เมื่อเราพูดถึงคนพิการ ภาพจำของคนส่วนใหญ่ในสังคมไทยก็คงจะมองว่าเป็นภาระ ทำงานไม่ได้ หรืออาจพอทำงานได้บ้าง แต่ประสิทธิภาพจะได้ไม่เท่ากับคนปกติ จนไม่คุ้มต่อการจ้างงาน

ทว่าในปัจจุบัน เทคโนโลยีที่อำนวยความสะดวกให้แก่คนพิการเริ่มปรากฏขึ้นมาทีละอย่างสองอย่าง ไม่ว่าจะเป็นขาเทียมอัจฉริยะ ที่ทำให้คนที่พิการด้านขาสามารถเดิน วิ่ง หรือปีนได้ไม่ต่างจากคนปกติ เครื่องช่วยฟัง ที่ทำให้คนหูหนวกฟังเสียงรอบตัวได้ โปรแกรมช่วยอ่านหน้าจอ ที่เป็นตัวช่วยตรวจจับตัวอักษรบนหน้าจออุปกรณ์ต่างๆ แล้วเปล่งเสียงออกมาให้คนตาบอดรับฟัง

หลายครั้ง ที่ผมพบคำถามมากมายจากคนทั่วไป โพสต์ถามกันในเว็บบอร์ด ประมาณว่า “คนตาบอดใช้ชีวิตอย่างไร” มีกระทั่งว่า “คนพิการประเภทไหน ใช้ชีวิตได้ลำบากที่สุด”

ซึ่งคำตอบส่วนใหญ่ที่คนปกติมักตอบกัน ก็จะเป็นทำนองเดียวกันก็คือ “คนตาบอด เป็นความพิการที่ใช้ชีวิตยากที่สุด ตามองก็ไม่เห็น ถ้าหูหนวก ยังไปไหนมาไหนได้ ถ้าประเภทร่างกาย ก็ยังมองเห็นและได้ยิน มีตาบอดนี่แหละ ลำบากสุดแล้ว” ถามว่าความคิดทำนองนี้ถูกต้องหรือไม่...คำตอบคือ ไม่ถูกเสียทั้งหมดครับ

คนตาบอดที่ช่วยเหลือตัวเองได้หรือมีทักษะการใช้ชีวิต จะไม่ค่อยได้อยู่บ้านตัวเอง

หากเราพูดถึง “คนตาบอด” ส่วนใหญ่แล้ว หากเราสังเกตดีๆ จะพบว่า ตามเมืองใหญ่ต่างๆ มักจะมีคนตาบอดอยู่กันมาก ตัวอย่างเช่นกรุงเทพฯ และจังหวัดใหญ่อื่นๆ ที่การคมนาคมสะดวกสบาย มีรถสาธารณะให้บริการ

ถามว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น นั่นก็เพราะ คนตาบอดก็ไม่ต่างจากคนทั่วไป ต้องทำมาหากินไม่ต่างกัน ดังนั้นเมื่อมีความเจริญที่ไหน ก็จะมีทางทำมาหากินที่นั่น คนคอยช่วยก็มาก บริการด้านต่างๆ ก็ต้องพร้อมกว่าจังหวัดหรืออำเภอเล็กๆ ที่ขาดการคมนาคมที่ดีและมีคนน้อย

ข่าวดีสำหรับคนตาบอดที่ต้องการใช้สุนัขนำทางคนตาบอดในประเทศไทย สามารถลงทะเบียนแจ้งความจำนงค์ใช้สุนัขนำทางได้แล้ววันนี้ พร้อมเข้าร่วมกิจกรรมสัมผัสประสบการณ์เดินไปพร้อมกับสุนัขที่ศูนย์การสุนัขทหาร กรมการสัตว์ทหารบก อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมา ในวันเสาร์ที่ 24 สิงหาคม 2562 และร่วมรับฟังวิธีการดูแลสุนัขนำทางคนตาบอดอย่างละเอียด จากผู้ใช้สุนัขนำทางคนตาบอดตัวจริง

ลงชื่อ ได้แล้ววันนี้ที่ สมาคมคนตาบอดแห่งประเทศไทย 0-2246-3835 ต่อ 307 (ด่วน! รับจำนวนจำกัด)

หากมีลูกเป็นคนตาบอดควรทำอย่างไรดี? มีโรงเรียนสำหรับคนตาบอดหรือไม่? การศึกษาเป็นอย่างไร? เข้ามาอ่านกัน

หากคุณพ่อคุณแม่ที่มีลูกเป็นผู้พิการทางสายตาหรือคนตาบอด ให้ทำใจเย็นๆเอาไว้และอย่าตื่นตระหนกจนเกินไป เพราะเพียงลูกคุณตาบอด ไม่ได้หมายความว่า เด็กๆ จะใช้ชีวิตบนโลกนี้ไม่ได้อีกต่อไป

สิ่งแรกที่ควรทำก็คือ ติดต่อไปยังองค์กรที่เกี่ยวค่องกับคนพิการทางสายตาเพื่อขอคำแนะนำ เช่นโรงเรียนสอนคนตาบอดต่างๆ ว่าเราควรเลี้ยงพวกเขาในวัยแบเบาะอย่างไร อะไรบ้างที่ควรระวัง

คนตาบอดรักกันยังไง มีความรักได้ไหม มีเซ็กส์ได้หรือเปล่า มีลูกได้หรือไม่ มาอ่านคำตอบกัน

ใช่ครับ ในบทความนี้ เราจะมาพูดเรื่องตามหัวข้อนั่นแหละครับ อันที่จริงแล้วเรื่องพวกนี้เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์โลก แต่ก็ยังมีคนสงสัย แล้วในเมื่อมีคนสงสัย ผมก็จะอาสามาไขข้อกระจ่างให้ได้อ่านกันครับ

เรามาเริ่มที่ประเด็นแรกกันดีกว่า

ท่านที่เป็นคนปกติคงจะแอบสงสัยในข้อนี้กันอยู่อย่างแน่นอน เพราะผมแอบเห็น ตั้งกระทู้ ถามกันในเว็บ Pantip ซึ่งก็มีคนให้ความสนใจกันพอสมควร ดังนั้นผมจึงได้เขียนบทความนี้ขึ้น เพื่อสร้างเสริมความเข้าใจในประเด็นนี้กันครับ

หากถามว่าคนตาบอดจะรู้หรือเปล่าว่ามนุษย์หน้าตาแบบไหน ผมคงตอบได้ว่ารู้ แต่ที่รู้ ไม่ได้หมายความว่าสามารถแยกแยะหน้าตาคนออกนะครับ แต่รู้เพราะการสัมผัส

“ระวังชน / ระวังข้างหน้า…” (แบบหลอกๆ) คำพูดเล่นๆ ของคนปกติ แต่ความรู้สึกไม่เล่นสำหรับคนตาบอด

ตอนสมัยผมเรียนอยู่ชั้นประถมจวบจนถึงชั้นมัธยม หรือแม้แต่กระทั่งทุกวันนี้ ก็ยังคงพบเจอสถานการณ์โดนหลอกอยู่บ่อยๆ หลอกที่ว่านี้ไม่ได้เสียหายร้ายแรงอะไร แต่มันก็ทำให้หงุดหงิดและเสียความรู้สึกอยู่เหมือนกัน

เหตุการณ์ที่ว่านั่นก็คือ ในระหว่างที่กำลังเดินไปที่ไหนสักที่ จะมีคนปกติ “จำพวกหนึ่ง” ที่คอยตะโกนบอกทางอยู่เสมอ ซึ่งหากทางที่ว่านั่นมีสิ่งที่ควรระวังอยู่จริง ก็คงจะเป็นพระคุณไม่น้อย ทว่าคำเตือนเหล่านั้น กลับกลายเป็นเพียงคำโกหกขำๆ ของคนบางคนหรือบางกลุ่ม!

สำหรับบทความนี้ก็เช่นเคยครับ ผมจะมาคลายข้อสงสัย และตอบคำถามที่หลายๆ คนคงอยากรู้กันเช่นเคยครับ

“คนตาบอดอยู่คนเดียวได้ไหม? แล้วอยู่กันยังไง จะไปซื้อข้าวแบบไหน ใครพาไป??”

นี่ก็คงเป็นอีกหนึ่งข้อสงสัยใช่มั้ยละครับ ซึ่งผมตอบได้เลยว่า ได้ครับ

ขอยกตัวอย่างเลยนะครับ ตอนนี้เนี่ย ผมกำลังศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม ซึ่งผมออกมาเช่าหอนอกอยู่ เนื่องจากการเข้าออกสะดวก และการหาของกินนั้นง่ายกว่าหอข้างในมาก โดยทีแรกนั้นก็จะลำบากนิดหน่อยเพราะไม่ชินกับสถานที่ และผู้คน

คุณอยากรู้จักการดำเนินชีวิตทั่วไปของผู้พิการทางสายตาหรือเปล่า...? ถ้าคุณอยากรู้ หรือมีความสนใจ บทความนี้...สามารถตอบคุณได้แน่นอน!

“คุณซักผ้าเองหรือเปล่า?”

“ใครอาบน้ำให้น้องเหรอจ๊ะ?”

“กินข้าวยังไงเนี่ย? ใครป้อนเหรอ?”

“รีดผ้ากันยังไง เตารีดไม่ลวกเหรอ?”

“แล้วเล่นอินเทอร์เน็ตกันยังไง โพสต์เอง พิมพ์เอง ลงบทความเองหรือเปล่า??”

...และอีกมากมาย...

   หลายครั้ง ที่เวลาคนตาบอดจะไปไหนมาไหน หรือจะทำอะไร ส่วนใหญ่ ก็มักจะได้รับการดูแลที่ดีกว่าคนปกติทั่วไป ซึ่งนั่นถือเป็นสิ่งที่ดีมาก ในความรู้สึกของคนตาบอด
เพราะต้องยอมรับว่า บางอย่าง หรือบางสถานการณ์ เราก็ไม่สามารถที่จะพึ่งพาตนเองได้เต็มที่มากนัก ดังนั้นจึงต้องมีบุคคลทั่วไป คอยให้การช่วยเหลือในบางครั้ง...และนี่เอง
คือที่มาของคำว่า "คนพิเศษ" หรือหากอยู่ในวัยเรียน ก็จะถูกเรียกว่า "เด็กพิเศษ" นั่นเองครับ