รู้กันยัง! ธรรมมิกชน ก็มีวิทยุออนไลน์ให้ฟังนะ

จากการอ่านบทความไอทีมามากมายหลายเว็บ ทำให้ผมไปเจอเว็บสายไอทีเว็บหนึ่ง ซึ่งผมอยากแนะนำมากๆ ครับ เว็บนี้ผมติดตามมานานแล้ว ถ้าจะเก็บเอาไว้คนเดียวก็ยังไงๆ อยู่ เลยหยิบมาแนะนำกันครับ

ตาบอดคนไหนที่เป็นสายโปรแกรมเมอร์ หรือชอบอ่านบทความไอที ผมแนะนำบล็อกของพี่กาฝากเลยครับ

เพราะนอกจากจะมีบทความดีๆ ให้อ่านแล้ว หากในบทความมีรูปภาพ พี่เขายังช่วยใส่คำอธิบายรูปภาพให้คนตาบอดเข้าใจอีกด้วย

ซึ่งต้องขอบอกว่าพี่แกอธิบายรูปภาพได้ดีมากๆ ถึงแม้ว่าจะไม่ถึงขั้นอธิบายข้อความที่อยู่ในภาพ แต่ในบทความที่พี่เขาเขียนก็อธิบายเนื้อหาเอาไว้เป็นอย่างดี

การเสบงานเพลง หากเป็นคนตาดีก็คงสามารถเสบงานได้ทั้งภาพและเสียง เพราะนอกจากจะได้ฟังเพลง ฟังเสียงดนตรีผสานไปกับเสียงนักร้อง ยังได้ดูมิวสิควิดีโอของเพลงนั้นๆ อีกด้วย

ทว่าเมื่อเราหันกลับมาดูการเสบงานเพลงของคนตาบอดจะพบว่า คนตาบอดสามารถจะเสบงานเพลงได้เพียงอย่างเดียว นั่นก็คือเสียงเพลง และเสียงบางตอนของมิวสิควิดีโอเท่านั้น หากเพลงไหนไม่มีเสียงจากมิวสิควิดีโอเลย คนตาบอดจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่า มิวสิควิดีโอของเพลงดังกล่าวเป็นยังไงบ้าง

เรื่องย่อ

แก๊งเพื่อน 5 คน ได้แก่ "กันต์" "นานา" “พัท” “ฮันนี่” และ “เจแปน” ได้วางแผนช่วงที่ “โควิด-19” ระบาดหนัก ชวนกันไปเที่ยวเมืองกาญจนบุรี ซึ่งมีตัวตั้งตัวตีคือ “กันต์” พี่ใหญ่ของกลุ่ม โดยที่มีเป้าหมายของทริปครั้งนี้คือ “ไร่วนาสวัสดิ์” ซึ่งกันต์เป็นเจ้าของ มีพื้นที่อันกว้างขวางราว 100 ไร่ ตั้งอยู่กลางป่าใหญ่อันเต็มไปด้วยธรรมชาติและความสงบ

ทริปครั้งนี้จะมีแต่ความสุขจริงๆ หรือ ในเมื่อหนึ่งในสมาชิกนำพาคนที่เหลือมาด้วยเป้าหมายบางอย่าง และปลายทางที่จะไป ยังมีเรื่องเล่าหลอนๆ จากความเชื่อท้องถิ่นที่ไม่ธรรมดา ที่เกี่ยวกับ "ผีหมาดำ!"

วงการนิยายในเมืองไทยเราในทุกวันนี้ ถ้าจะไม่พูดถึงนิยายแปลไทยเลย ก็คงไม่ได้ ยิ่งโดยเฉพาะนิยายที่ทะลักมาจากเมืองจีนแผ่นดินใหญ่ และไต้หวัน ซึ่งนักอ่านชาวไทยนิยมอ่านกันมาก

แน่นอนว่าคนตาบอดเราก็อ่านนิยายจีนแปลไทยกันจนติดงอมแงมไม่ต่างกัน ดังนั้นวันนี้ ผมจึงแวะมาเขียนบทความเอาใจคนรักนิยายแปลกันสักหน่อย ว่านอกจากตัวเว็บ Fictionlog ที่เราใช้งานในการอ่านนิยายแปลกันเป็นประจำแล้ว ยังมีอีกเว็บหนึ่ง ที่เราก็ใช้งานได้เช่นกัน แม้จะต้องติดต่อไปคุยกับทางเจ้าหน้าที่ก่อนก็ไม่เป็นไร

เรื่องสุขภาพ เป็นเรื่องที่สำคัญมากๆเลยใช่มั้ยละครับ ยิ่งคนตาบอดด้วยแล้ว การที่จะเดินทางออกไปหาหมอที่โรงพยาบาล หรือการจะไปซื้อยาแต่ละที ก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม ไม่ว่าจะเป็นการจ้างวินขาประจำไปซื้อให้ หรือค่ารถไปกลับโรงพยาบาลก็ใช่ย่อยซะเมื่อไหร่ บางทีซื้อมาแล้ว อ้าว... แล้วยาตัวไหน กินยังไง หรือแม้กระทั่งว่า ร้านยาที่เราไปซื้อ น่าเชื่อถือได้มั้ย คนที่จ่ายยาให้เรา เป็นเภสัชกรที่มีใบรับรองถูกต้องรึเปล่า เราก็มองไม่เห็นป้ายซะด้วย จากเรื่องง่ายๆ ก็กลายเป็นปัญหาใหญ่ หรืออาจอันตรายถึงชีวิตได้เลยนะครับ

หลังจากได้ทำการเข้าชมละครเวที เมื่อวันสุกร์ที่ 16 มิถุนายน ที่ผ่านมา ผมต้องใช้เวลาถึง 2 วัน เพื่อเรียบเรียงประเด็นให้อ่านง่าย และไม่ยืดเยื้อจนเกินไป และนี่... คือมุมมองที่ผมมีต่อละครเวทีเรื่องนี้ครับ

ก่อนอื่นต้องขอเริ่มต้นแบบนี้ครับว่า ผมไม่เคยได้รับชม หรือรับรู้เรื่องราวของคุณอุบล และพระอัคนี ผ่านสื่อใดมาก่อนเลย ไม่ว่าจะเป็นหนังสือ หรือละครโทรทัศน์ จึงไม่อาจจะเปรียบเทียบให้เห็นภาพได้ชัดเจน กับพิสสวาท ที่เคยทำออกมาเผยแพร่ในเวอร์ชันอื่นๆก่อนหน้านี้ ดังนั้น ผมจะโฟกัสไปเล่าถึงความประทับใจ ที่ได้จากละครเวทีเรื่องนี้เป็นหลักเลยนะครับ...