คนตาบอด

สำหรับสายท่องเว็บโซเชียลทั้งหลาย คิดว่าการที่เราได้รับรู้ข่าวสารต่างๆ คงมาจากเพจ หรือกลุ่มตามเว็บโซเชียลนั้นๆ ที่เราเข้าไปเล่นกันเป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็น Facebook Line Twitter ฯลฯ ซึ่งหากเป็นเว็บนำเสนอข่าวอาชีพ เนื้อหาส่วนใหญ่จะถูกนำเสนอผ่านตัวอักษรหรือข้อความ โดยที่มีตัวรูปภาพเป็นเพียงองค์ประกอบเสริม แม้ว่าคนบางกลุ่มจะไม่ดูภาพประกอบเลย หรือเข้าไม่ถึงรูปภาพ แต่กลุ่มคนเหล่านั้นก็ยังสามารถรับเนื้อหาดังกล่าวได้

รายละเอียด

• จัดทำโดย นักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพปีที่ 3 สาขาเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร วิทยาลัยอาชีวศึกษาคนตาบอดขอนแก่น
• ปีการศึกษาที่ 2564
• คู่มือฉบับนี้เป็นส่วนหนึ่งของรายวิชา การประยุกต์ใช้งานระบบควบคุมคอมพิวเตอร์
• รหัสวิชา 20901-2009

NVDA Remote Server คืออะไร

NVDA Remote Server เป็น platform บน Internet ที่ให้บริการเป็น Server ซึ่งคอยรับส่งข้อมูลระหว่างเครื่อง Client โดยจะทำหน้าที่ให้ Client สามารถควบคุมเครื่องอื่นๆเพื่อแก้ปัญหาในระหว่างการใช้งาน

ข้อดีของNVDA Remote Server

เมื่อเราพูดถึงคนพิการ ภาพจำของคนส่วนใหญ่ในสังคมไทยก็คงจะมองว่าเป็นภาระ ทำงานไม่ได้ หรืออาจพอทำงานได้บ้าง แต่ประสิทธิภาพจะได้ไม่เท่ากับคนปกติ จนไม่คุ้มต่อการจ้างงาน

ทว่าในปัจจุบัน เทคโนโลยีที่อำนวยความสะดวกให้แก่คนพิการเริ่มปรากฏขึ้นมาทีละอย่างสองอย่าง ไม่ว่าจะเป็นขาเทียมอัจฉริยะ ที่ทำให้คนที่พิการด้านขาสามารถเดิน วิ่ง หรือปีนได้ไม่ต่างจากคนปกติ เครื่องช่วยฟัง ที่ทำให้คนหูหนวกฟังเสียงรอบตัวได้ โปรแกรมช่วยอ่านหน้าจอ ที่เป็นตัวช่วยตรวจจับตัวอักษรบนหน้าจออุปกรณ์ต่างๆ แล้วเปล่งเสียงออกมาให้คนตาบอดรับฟัง

หลายครั้ง ที่คนตาดีมักเข้าใจไปว่า หากพูดแบบนั้นแบบนี้ หากทำแบบนั้นแบบนี้ แล้วคนตาบอดอาจจะรู้สึกแย่ หรือรู้สึกไม่ดี กระทั่งอาจสะเทือนใจไปเลย ซึ่งเมื่อคนตาดีบางคนพบเห็นคนรอบข้างมีพฤติกรรมดังกล่าว ก็จะพยายามเอ่ยห้าม หรือดุด่าบุคคลนั้นๆ ไม่ให้แสดงออกถึงพฤติกรรมดังกล่าว เพราะเกรงว่าคนตาบอดอาจจะคิดมาก และส่งผลต่อสภาพจิตใจ

ทว่าในความเป็นจริงแล้ว สิ่งที่คนทั่วไปคิดว่าหนักหนาในความรู้สึกคนตาบอดนั้น คนตาบอดเองอาจไม่ได้คิดอะไรมาก หรือต่อให้มีผลกระทบจริงๆ ก็มีน้อยมากจนไม่น่ากังวลอย่างที่คิด

เรื่องย่อ

แก๊งเพื่อน 5 คน ได้แก่ "กันต์" "นานา" “พัท” “ฮันนี่” และ “เจแปน” ได้วางแผนช่วงที่ “โควิด-19” ระบาดหนัก ชวนกันไปเที่ยวเมืองกาญจนบุรี ซึ่งมีตัวตั้งตัวตีคือ “กันต์” พี่ใหญ่ของกลุ่ม โดยที่มีเป้าหมายของทริปครั้งนี้คือ “ไร่วนาสวัสดิ์” ซึ่งกันต์เป็นเจ้าของ มีพื้นที่อันกว้างขวางราว 100 ไร่ ตั้งอยู่กลางป่าใหญ่อันเต็มไปด้วยธรรมชาติและความสงบ

ทริปครั้งนี้จะมีแต่ความสุขจริงๆ หรือ ในเมื่อหนึ่งในสมาชิกนำพาคนที่เหลือมาด้วยเป้าหมายบางอย่าง และปลายทางที่จะไป ยังมีเรื่องเล่าหลอนๆ จากความเชื่อท้องถิ่นที่ไม่ธรรมดา ที่เกี่ยวกับ "ผีหมาดำ!"

สิ่งที่จะระบุได้ว่าตัวเราเองเป็นคนพิการหรือไม่ และเป็นสิ่งที่คนพิการทุกคนต้องมีนั่นก็คือ “บัตรคนพิการ” ซึ่งถึงแม้ว่าในชีวิตประจำวันของเราจะไม่ค่อยได้ใช้งานบัตรนี้สักเท่าไหร่ แต่เมื่อใดก็ตามที่เราต้องไปติดต่อประสานงานกับองค์กรภาครัฐบางที่ หรือเวลาที่เราต้องการติดต่อเพื่อขอรับสวัสดิการ บัตรคนพิการจะมีความจำเป็นขึ้นมาทันที ยิ่งถ้าใครที่กำลังทำงาน หรือกำลังจะมีโอกาสได้ทำงานตามมาตรา 35 บัตรคนพิการ จะมีความจำเป็นในอันดับต้นๆ เลยก็ว่าได้

เนื่องจากช่วงนี้เห็นมีดราม่ากันเรื่องลิขสิทธิ์งานวรรณกรรม ที่นักเขียนหลายท่านเห็นว่าไม่เหมาะสม และทางสมาคมคนตาบอดซึ่งเป็นผู้ดูแลห้องสมุดคนตาบอดแห่งประเทศไทยมีแนวทางที่ไม่ถูกต้องเหมาะสม อีกทั้งยังไม่มีการขออนุญาตจากนักเขียนก่อน ในการที่จะนำหนังสือใดๆ ไปทำเป็นหนังสือเสียง

เพราะเรื่องนี้ Blind living จึงขอเขียนบทความนี้ขึ้น เพื่อเสนอแนะ ทั้งนี้เพื่อให้ผู้ที่เกี่ยวข้องสามารถนำไปปรับใช้ให้เข้ากับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น หรืออาจมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในอนาคต

ก่อนอื่นทาง Blind living ต้องขอให้ท่านผู้อ่านทำใจให้เป็นกลางและเปิดกว้างก่อนอ่านด้วยนะครับ

คิดว่าหลายคนคงจะมีเว็บที่ชอบเข้าบ่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นเว็บนิยาย เว็บข่าว เว็บบทความ หรือเว็บทำงานของเรา ซึ่งเวลาเข้าเว็บ เราก็มักจะต้องพิมพ์ค้นหาใน Google หรือไม่ก็พิมพ์เอาไว้ใน Run เช่นการกดปุ่ม Windows+R เมื่อต้องการใช้ก็ค่อยไปเลื่อนหาเป็นครั้งๆ ไป

แต่มันก็มีบางอารมณ์ ยิ่งโดยเฉพาะที่ใน Run มีเว็บไซต์ หรือมีคำสั่งที่เราพิมพ์ทางเข้า Folder ทิ้งเอาไว้เยอะแยะเต็มไปหมด ทำให้เมื่อเราต้องการจะหาลิงก์เว็บสักเว็บต้องใช้เวลาพอควร ซึ่งถ้าเราไม่ใจร้อนก็คงไม่เป็นไร แต่ถ้าหากคิดว่า การเลื่อนหาลิงก์เว็บใน Run มันยุ่งยากเกินไป วันนี้ Blind living มีอีก 1 วิธีมาแนะนำให้ใช้กันครับ

หลายครั้ง ที่ผมพบคำถามมากมายจากคนทั่วไป โพสต์ถามกันในเว็บบอร์ด ประมาณว่า “คนตาบอดใช้ชีวิตอย่างไร” มีกระทั่งว่า “คนพิการประเภทไหน ใช้ชีวิตได้ลำบากที่สุด”

ซึ่งคำตอบส่วนใหญ่ที่คนปกติมักตอบกัน ก็จะเป็นทำนองเดียวกันก็คือ “คนตาบอด เป็นความพิการที่ใช้ชีวิตยากที่สุด ตามองก็ไม่เห็น ถ้าหูหนวก ยังไปไหนมาไหนได้ ถ้าประเภทร่างกาย ก็ยังมองเห็นและได้ยิน มีตาบอดนี่แหละ ลำบากสุดแล้ว” ถามว่าความคิดทำนองนี้ถูกต้องหรือไม่...คำตอบคือ ไม่ถูกเสียทั้งหมดครับ

ปัจจุบันในเมืองไทยเรามีเว็บอ่านนิยายจำนวนไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็นเว็บขนาดใหญ่ กลาง หรือเล็ก ซึ่งในแต่ละเว็บก็มีจุดเด่นจุดด้อยต่างกันไป บางเว็บเด่นที่เนื้อหานิยาย บางเว็บเด่นที่ระบบที่ใช้งานง่าย บางเว็บเด่นที่มีสมาชิกจำนวนมาก ทำให้เราได้รู้จักเพื่อนๆ นักอ่านนักเขียนมากมาย

ย้อนไปเมื่อเกือบยี่สิบปีที่แล้ว แม้ว่าขณะนั้นคนตาบอดจะเริ่มใช้คอมพิวเตอร์และโทรศัพท์กันได้ แต่ก็ยังไม่เป็นที่แพร่หลายกันมากนัก เพราะเวลานั้นอุปกรณ์ที่คนตาบอดเข้าถึงมีราคาแพงมาก อีกอย่างคือไม่ใช่ทุกยี่ห้อที่คนตาบอดจะใช้งานได้ ความรู้เกี่ยวกับเทคโนโลยีก็ยังไม่ทั่วถึง คอมพิวเตอร์พกพาก็ราคาสูงเกินไป อีกทั้งอุปกรณ์คอมพิวเตอร์สำหรับเรียนรู้ก็ยังมีไม่พอเพียงกับความต้องการ ทำให้ในเวลานั้นการเรียนการสอน รวมถึงความบรรเทิง (เช่นการอ่านนิยาย) จึงอยู่ในรูปแบบภาษาเบรลล์หรืออักษรเบรลล์เป็นหลัก

เวลาคนตาปกติเลือกซื้อของ นอกจากเรื่องความต้องการหรือราคาแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่เป็นปัจจัยสำคัญก็คงจะเป็นตัวสินค้าเอง ว่ามีลักษณะแบบไหน คุณภาพเป็นยังไง สวยงามถูกใจหรือไม่

แต่เมื่อเป็นการเลือกซื้อสินค้าของคนตาบอด ซึ่งไม่อาจมองเห็นตัวสินค้าได้ หลายคนคงจะสงสัยว่า แล้วเมื่อมองไม่เห็น คนตาบอดใช้อะไรเป็นเกณว่าจะซื้อหรือไม่ซื้อ เพราะไม่มีทางรู้ได้เลย ว่าสินค้าตัวนั้นมันสวยหรือไม่สวย ถูกใจหรือไม่ถูกใจ

ก่อนอื่นเราจะต้องแบ่งประเภทของสินค้าที่คนตาบอดต้องการซื้อก่อนว่า สินค้าชิ้นนั้น เป็นประเภทของใช้หรือเสื้อผ้า เพราะคนตาบอดจะมีเกณในการเลือกที่แตกต่างกันออกไป

การเสบงานเพลง หากเป็นคนตาดีก็คงสามารถเสบงานได้ทั้งภาพและเสียง เพราะนอกจากจะได้ฟังเพลง ฟังเสียงดนตรีผสานไปกับเสียงนักร้อง ยังได้ดูมิวสิควิดีโอของเพลงนั้นๆ อีกด้วย

ทว่าเมื่อเราหันกลับมาดูการเสบงานเพลงของคนตาบอดจะพบว่า คนตาบอดสามารถจะเสบงานเพลงได้เพียงอย่างเดียว นั่นก็คือเสียงเพลง และเสียงบางตอนของมิวสิควิดีโอเท่านั้น หากเพลงไหนไม่มีเสียงจากมิวสิควิดีโอเลย คนตาบอดจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่า มิวสิควิดีโอของเพลงดังกล่าวเป็นยังไงบ้าง

ถึงแม้ในสังคมเมืองไทย มักมีค่านิยมกันว่า คนพิการต่างๆ เต็มไปด้วยความน่าสงสาน ไม่มีพิษมีภัย หรือคนพิการมีแต่ความบริสุทธิ์ใจไม่หลอกลวง หากแต่ในความเป็นจริงแล้ว ความเชื่อเหล่านั้นห่างไกลจากความเป็นจริงพอสมควร อย่างที่หลายคนก็คาดไปไม่ถึงเลยทีเดียว

ย้อนไปเมื่อหลายปีที่แล้ว ขณะนั้นโทรศัพท์ หรือที่ในปัจจุบันนิยมเรียกกันว่า “สมาร์ตโฟน” ยังไม่มีความสามารถมากมายขนาดนี้ ทำได้อย่างดีก็แค่ฟังเพลง MP3 ถ่ายรูป อัดวิดิโอ หรือดูโทรทัศน์ ซึ่งบางช่องก็ดูได้ บางช่องก็ดูไม่ได้ มิหนำซ้ำยังขึ้นอยู่กับอากาศในช่วงนั้นๆ ด้วย หากอากาศดีก็ดูได้ชัดหน่อย หากอากาศแย่ก็แทบดูช่องไหนไม่ได้เลย

ต้อนรับต้นเดือนตุลาคม พ.ศ. 2563 เมื่อทางสมาคมคนตาบอดแห่งประเทศไทย ซึ่งเป็นผู้ดูแลแอปพลิเคชันหนังสือเสียงยอดฮิตเช่น Tab2Read ได้ปล่อยแอปพลิเคชัน Tab2Read เวอร์ชันใหม่ออกมาให้เราได้ใช้งานกัน

 

เมื่อเราพูดถึงธนาคารกรุงไทยและการทำธุรกรรมทางการเงิน หากเป็นระบบ IOS หรือไอโฟน คงไม่มีปัญหาอะไร เนื่องเพราะ VoiceOver เข้าถึงแอปพลิเคชัน Krungthai NEXT ได้อย่างไม่มีปัญหา

ทว่าสำหรับฝั่งระบบแอนดรอยแล้ว การใช้งานแอป Krungthai NEXT เข้าถึงได้น้อยมาก เรียกว่าใช้งานกันแทบไม่ได้ จนกระทั่งได้ใช้แอปพลิเคชันเป๋าตังดำเนินการทำธุรกรรมแทน เพราะแอปอ่านหน้าจอเข้าถึงได้ดีกว่า

หากแต่เมื่อเร็วๆ นี้ ตัวแอปพลิเคชัน Krungthai NEXT ได้มีการอัปเดตขนานใหญ่ ทำให้มีการเปลี่ยนแปลงเป็นอย่างมาก รวมถึงเมนูต่างๆ ของแอปด้วย จากสภาพดังกล่าว จึงทำให้แอปช่วยอ่านหน้าจอของคนตาบอดเข้าถึงได้มากขึ้น

เพราะทุกคนมีสิทธิ์เลือกได้ ดังนั้นเมื่อมีการพูดถึง “คู่ชีวิต” หรือ “คู่รัก” หลายคนจึงมักจะโยนคนพิการห่างไกลออกจากเรื่องทำนองนี้ ซึ่งเหตุผลก็มีมากมายต่างกันไป

ไม่ว่าจะเป็นไม่อยากดูแลหาภาระเพิ่มให้ตัวเอง

ไม่มั่นใจว่าจะดูแลได้อย่างถูกวิธี

แค่นี้ชีวิตตัวเองก็วุ่นวายพออยู่แล้ว

คนตาบอดจะดูแลเราได้ยังไง

คนตาบอดจะมีงานทำเลี้ยงตัวเองได้หรือ ไม่งั้นค่าใช้จ่ายเราต้องเป็นคนออกสิ

เรื่องเซ็กส์จะมีปัญหามั้ย

อายจังเลย มาคบคนตาบอดเนี่ย

ฯลฯ...

มาถึงจุดนี้ ขอบอกเลยว่าปัญหาที่ไล่ๆ มา รับรองเลยว่าคนตาบอดหลายคนแทบไม่มีปัญหาในส่วนนี้