“ระวังชน / ระวังข้างหน้า…” (แบบหลอกๆ) คำพูดเล่นๆ ของคนปกติ แต่ความรู้สึกไม่เล่นสำหรับคนตาบอด
ตอนสมัยผมเรียนอยู่ชั้นประถมจวบจนถึงชั้นมัธยม หรือแม้แต่กระทั่งทุกวันนี้ ก็ยังคงพบเจอสถานการณ์โดนหลอกอยู่บ่อยๆ หลอกที่ว่านี้ไม่ได้เสียหายร้ายแรงอะไร แต่มันก็ทำให้หงุดหงิดและเสียความรู้สึกอยู่เหมือนกัน
เหตุการณ์ที่ว่านั่นก็คือ ในระหว่างที่กำลังเดินไปที่ไหนสักที่ จะมีคนปกติ “จำพวกหนึ่ง” ที่คอยตะโกนบอกทางอยู่เสมอ ซึ่งหากทางที่ว่านั่นมีสิ่งที่ควรระวังอยู่จริง ก็คงจะเป็นพระคุณไม่น้อย ทว่าคำเตือนเหล่านั้น กลับกลายเป็นเพียงคำโกหกขำๆ ของคนบางคนหรือบางกลุ่ม!
“ระวัง! ข้างหน้ามีรถ” พอได้ยินคำพูดเหล่านี้ หากเป็นคนตาบอดสนิท ก็คงจะต้องลดฝีท้าวลง หรือไม่ก็ต้องหยุดเพื่อระวังตัว เพราะถ้าเดินต่อไปอาจจะชนรถคันที่ว่าได้
แต่พอเดินเขี่ยไม้ท้าวดูรอบๆ ไอ้รถคันที่ว่านั่นกลับไม่มีอยู่จริง มิหนำซ้ำยังมีเสียงหัวเราะแว่วมาให้เจ็บใจเล่นอีก แค่นี้ก็รู้แล้วว่าโดนหลอก!
บางกรณีก็อาจจะเปลี่ยนจากรถเป็นอย่างอื่นเช่น
“ระวังเหยียบหมา”
“ระวังเหงียบงู”
“ข้างหน้ามีคลอง”
ซึ่งการหลอกแบบนี้ สำหรับคนตาดีแล้วอาจไม่อะไรมาก แต่สำหรับคนตาบอด ถือว่าการกระทำแบบนี้เป็นเรื่องที่เสียความรู้สึกและหงุดหงิดมาก คือไม่อยากช่วย ไม่บอกไม่เป็นไร แต่ไม่อยากช่วย แล้วยังมารบกวน มองเป็นเรื่องขำขัน บางทีมันก็ทำให้เราเชื่อถือในความช่วยเหลือของคนอื่นน้อยลง
อย่างมีเคสหนึ่ง ตอนนั้นผมกำลังจะเดินไปซื้อข้าว ระหว่างนั้นก็มีเสียงคนบอกทางมา “ระวังชนรถ” ไอ้ผมก็คิดในใจว่า…นั่น! มันหลอกเราอีกแล้ว!
ทว่าพอเดินต่อไปอีกนิดเท่านั้นละ…ชนรถเข้าเต็มเปา!
ดังนั้นเรื่องพวกนี้ถ้าเป็นไปได้ไม่ควรนำมาล้อเล่นนะครับ การบอกทางถือว่าเป็นการช่วยเหลือคนตาบอดที่ดีมากๆ แต่หากการบอกทางนั้นมันไม่เป็นความจริง มันอาจจะทำให้คนตาบอดขาดความเชื่อถือในความช่วยเหลือ หรือเกิดความระแวง ซึ่งอาจนำไปสู่อุบัติเหตุอย่างไม่ตั้งใจได้เลย
ผู้อ่านสามารถสนับสนุนเว็บไซต์ โดยการอุดหนุนนิยายบนเว็บไซต์ เขียนกันดอทคอม เว็บไซต์อ่านนิยายที่คนตาบอดเป็นเจ้าของ และอยากให้สังคมการอ่านเป็นของคนทุกกลุ่ม ไม่ว่าตาดีหรือตาบอด