เคยรู้มั้ยว่า คนตาบอดบางคนก็ชอบเดินทางไม่ต่างจากนักท่องเที่ยวตาดี

เมื่อเราพูดถึงการเดินทางหรือการไปเที่ยวยังสถานที่ต่างๆ เราคงจะนึกถึงภาพคนตาปกติจัดกระเป๋า จองตั๋วรถ แล้วออกเดินทาง ทั้งไปคนเดียวหรือไปกันแบบกลุ่มหลายคน

แต่เคยรู้กันมั้ยว่า ในซอกหลืบเล็กๆ ของสังคม ที่คนส่วนใหญ่อาจมองข้ามไป “คนตาบอด” เอง ก็มีคนที่ชอบเดินทางท่องเที่ยวอยู่ไม่ได้ต่างจากคนตาปกติเลย

ตั้งแต่เด็กจนโต ผมมีเพื่อนหลายคนที่เป็นนักเดินทาง ซึ่งต้องยอมรับว่าพวกเขาเก่งมากๆ เพราะเคยไปหมดทั้งขึ้นรถ ลงเรือ ขึ้นเครื่องบิน ล่องแพ ขึ้นเขา เดินป่า เดินห้าง

หากเป็นคนตาดีมองเข้ามา คุณจะเคยคิดมั้ยว่า คนตาบอดเองก็ทำกิจกรรมเหล่านี้ได้ไม่แพ้ใคร คิดว่าโดยส่วนใหญ่แล้ว “สังคมไทย” คงจะมองว่าเมื่อตาบอดแล้วจะไปไหนมาไหนทำไม นั่งๆ นอนๆ อยู่ที่บ้านปลอดภัยกว่ากันเยอะ ไม่ต้องกลัวว่ารถจะชน ไม่ต้องกลัวตกน้ำตกท่า

ถ้าจะว่ากันง่ายๆ คนตาบอดก็มี “ความอยาก” ไม่ต่างจากคนตาดี เพราะอยากไปตรงนั้น อยากเที่ยวตรงนี้ไม่ต่างกัน แม้แต่ตัวผมเองยังมีความฝันว่า ในอนาคตอันใกล้อยากจะไปเยือนปาย ซึ่งเป็นอำเภอชื่อดังของจังหวัดแม่ฮ่องสอนดูสักครั้ง

ถามว่าพอไปแล้วมองเห็นหมอก เห็นวิวสวยๆ หรือ คำตอบคือ “ไม่” แต่ถึงผมจะไม่เห็น ผมก็เสพสัมผัสอย่างอื่นได้ เช่นอุณหภูมิของอากาศ เสียงต่างๆ รวมไปถึงฟังการบอกเล่าจากคนนั้นคนนี้ แค่คิดก็มีความสุขแล้ว ไม่แน่นา หากได้ไปจริงๆ ผมอาจจะมีสาวปายกลับบ้านไปฝากคุณแม่ที่บ้านสักคนก็ได้

อย่าไปยึดติดกับคำว่า “ตาบอด” ให้มาก อย่าไปมองว่า “ตาบอด” แล้วจะไม่มีความอยาก หรือไปไหนมาไหนลำบาก เพราะถ้าความลำบากเหล่านั้นมันกลายเป็นความเคยชินในการใช้ชีวิตไปแล้ว สิ่งที่คนตาปกติมองว่ามันลำบาก มันจะไม่เกิดขึ้นกับคนตาบอดเลย

ยิ่งครอบครัวที่มีคนตาบอดอยู่ในบ้านแล้วคอยประคบประหงม ผมแนะนำเลยว่าไม่ต้อง ปล่อยให้เขาลองเดินทางเองได้แล้ว อย่าไปห้าม อย่าไปกีดกัน ขอให้สนับสนุนแล้วคอยช่วยดูอยู่ห่างๆ จนกว่าเขาจะเปลี่ยนความไม่รู้ ความลำบาก ความกลัว กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาได้ก็พอ

เพราะถ้าเราคอยตามช่วย ตามดูแลทุกอย่าง เมื่อไม่มีพวกคุณ เขาจะอยู่ในสังคมคนเดียวได้อย่างไร อย่าลืมว่า คนที่ไว้ใจได้มากที่สุดก็คือ ตัวคนตาบอดเองนั่นแหละ

อันที่จริงแล้ว เรื่องที่คนตาบอดเดินทางท่องเที่ยวไปยังที่ต่างๆ เช่นขึ้นรถ ลงเรือ ขึ้นเครื่องบิน ไปทะเล หรือแม้แต่เดินป่า มันอาจดูเหลือเชื่อสำหรับบางคน แต่เชื่อเถอะว่า สำหรับวงการตาบอดโลก เรื่องนี้มันเป็นแค่เรื่องเล็กๆ หากคุณไปค้นหาบทความภาษาอังกฤษอ่าน คุณจะพบแม้แต่นักปีนเขาที่เป็นคนตาบอด ขนาดคนตาบอดที่เป็นนักท่องเที่ยวรอบโลก โดยเดินทางไปแต่ละประเทศเพียงคนเดียวยังมีเลย

สำหรับผู้ประกอบการเช่นที่พัก สถานที่กางเต๊นท์ ร้านอาหาร ร้านกาแฟ เมื่อคุณเห็นคนตาบอดเข้าไปใช้บริการ คุณไม่ต้องตื่นเต้นหรือคิดหนักเรื่องการบริการที่ยุ่งยาก ขอให้คุณบริการให้ดีที่สุด แล้วบวกค่าเกินความจำเป็นเข้าไปได้เลย ถ้าบริการดีถูกใจ ผมเชื่อว่าคนตาบอดยินดีจ่าย เพราะจ่ายแพงแต่บริการดี ยังดีกว่าจ่ายเท่าคนอื่น แต่ต้องไปเจอความไม่สะดวก อย่าไปมองว่าลูกค้าพิการมันคือความยุ่งยากของธุรกิจ แต่อยากให้มองคนพิการเป็นโอกาสทางธุรกิจรูปแบบหนึ่งมากกว่า